Epilepsie

Epilepsie is een aandoening waarbij de hond stuiptrekkingen en toevallen kan krijgen welke herhaaldelijk voorkomen. Deze aanvallen ontstaan doordat in de hersenen bepaalde signalen juist niet worden afgezwakt. Wanneer de hond epilepsie heeft, worden de signalen die de hersenen geven niet allemaal op de juiste manier verwerkt. Al deze signalen hopen zich op en komen op een bepaald moment tot een uitbarsting, dit wordt dan een aanval genoemd.

Wat zijn de oorzaken?
We onderscheiden twee soorten epilepsie. De eerste soort is primaire epilepsie, ook wel genetische epilepsie genoemd. Deze soort heeft vaak een erfelijke oorzaak en ontstaat wanneer de hond tussen de zes maanden en vijf jaar oud is.

De tweede vorm is secundaire epilepsie welke wordt gekenmerkt door een aanwijsbare oorzaak, welke echter niet altijd vast te stellen is. De meest voorkomende oorzaken zijn hersentumoren en aangeboren levershunt. Bij levershunt zijn de bloedvaten in de lever zijn niet goed aangelegd, hierdoor blijven gifstoffen zoals ammoniak achter. Deze achtergebleven ammoniak kan voor eleptische aanvallen en agressie zorgen bij de hond. Dit ontstaat bij honden onder de zes maanden of bij oudere honden na vijf jaar.

Andere oorzaken die kunnen voorkomen zijn onder andere:

• Vergiftigingen, hersenvliesontsteking.

• Trauma, ademtekort.

• Gevoelige rassen: Retrievers, Duitse en Tervuerense Herder, Border Collie, Bouvier, Poedels, Cocker Spaniël.

Wat zijn de symptomen van epilepsie?

• Gedragsveranderingen: Meer aandacht vragen of steun zoeken bij de baas.

• Rondjes lopen, verstijven, omvallen of ademhaling stopt soms.

• Trillen van een oor of poot en knipperen met een oog.

• Aanvallen: Toeval waarbij de hond stuiptrekkingen krijgt.

• Denkbeeldige vliegen vangen en achter de staart aan rennen.

• Pupillen verwijden zich, haren overeind, reageert niet meer op prikkels en geluiden.

• Urine en ontlasting laten lopen.

• Aanval kan soms enkele seconden, soms enkele minuten duren.

Hoe wordt de diagnose van epilepsie gesteld?
Het is vaak lastig om een diagnose te stellen, aangezien de aanval vaak al voorbij is wanneer de hond aankomt bij de dierenarts. De eigenaar zal op dit moment precies moeten beschrijven wat er tijdens de aanval is gebeurd. De dierenarts zal aan de hand van dit gesprek kijken of het gaat om primaire of secundaire epilepsie.

Een bloedonderzoek kan gedaan worden, maar levert helaas vaak weinig op. Er kan ook voor gekozen worden om een CT-scan te maken. Deze CT-scan kan uitsluitsel geven over een eventuele hersentumor.

Wat is de prognose van epilepsie?
Met behulp van medicatie kunnen de aanvallen voorkomen worden. De dosis is wel afhankelijk van het effect, en daarom kan het wel even duren voordat de juiste dosis is bepaald. Een hond met epilepsie kan erg oud worden, dus de prognose is goed.

Hoe verloopt de behandeling?
Omdat de oorzaak van epilepsie niet bekend is zal na een aanval nooit direct medicatie gegeven worden. Meestal wordt bij frequente aanvallen een therapie gestart. De behandeling bestaat uit:

• Het verlengen van de aanvallen,

• Het verminderen van de lengte,

• Het verminderen van de ernst.

Het is echter wel zeer belangrijk dat de epilepsie behandeld wordt. Aangezien de aanvallen een aantal risico’s met zich meebrengen die zelf dodelijk kunnen zijn. Ook kan het voorkomen dat een hond blijft hangen in een aanval, wat ook dodelijk kan zijn.

Wanneer moet ik er mee naar de dierenarts?
Als de hond voor de eerste keer een aanval heeft gehad, is het verstandig de volgende dag naar de dierenarts te gaan om hem te laten onderzoeken. Als de hond het vaker krijgt, heeft de dierenarts vaak al medicatie gestart of staat de dosis te laag.