Alles over... Bitloos rijden!

De producten van F.R.A. onderscheiden zich in mogelijkheden om op een andere manier met je paard om te gaan. Liefde, plezier, vertrouwen en bovenal vrijheid tussen mens en paard staan centraal. Wil je meer weten? Lees dan snel verder!

Bitloos rijden
Paardrijden heeft in essentie niks te maken met het gebruik van kracht. Uit veel literatuur is bekend dat het gewicht van de teugel al genoeg zou moeten zijn om de juiste hulpen te kunnen geven. Dat betekent eigenlijk dat een fijne ruiterhand een paard nooit pijn zou kunnen bezorgen. Die fijne hand vindt zijn basis in een perfecte onafhankelijk zit in ontspanning en vanuit een gevoel tot communicatie. Er zijn echter maar weinig ruiters die dit goed kunnen.

Of een paard met of zonder bit gereden wordt speelt dus eigenlijk in samenhang met de paardvriendelijkheid geen rol. Het is de kwaliteit van de ruitervaardigheid en dus het gebruik van de optoming die centraal staat. Dit aspect bepaalt de mate van paardvriendelijkheid, in welke manier van rijden dan ook.

Veel ruiters en amazones zoeken steeds meer naar mogelijkheden voor een natuurlijke en vriendelijke omgang. Het spreekt voor zich dat vanuit dit oogpunt, een bitloze optoming aantrekkelijk is. Het ontbreken van ijzer in de mond, zelfs los gezien van een gevoelige ruiterhand die daar goed mee om kan gaan, geeft een paardvriendelijk gevoel.

Dit aspect bepaalt de mate van paardvriendelijkheid, in welke manier van rijden dan ook.

Bitloze optomingen zijn niet nieuw
Eeuwenlang werd een bitloze optoming als vanzelfsprekend ervaren, voordat er ooit aan gedacht werd een bit te gebruiken. In combinatie met de ondersteunende gewichts- been- en gevoelshulpen, heeft de ruiter contact met het hoofd van het paard, en niet de mond. De teugelhulpen worden doorgegeven aan neus, nek en óf de wangen.

F.R.A. biedt een breed scala aan bitloze optomingen, van shetty tot shire, in diverse designs en materialen.

Keuze bitloze optoming
Één van de uitgangspunten voor de keuze van een bitloze optoming ligt in de mate en wijze van inwerking die de ruiter wenst om de signalen van de ruiterhand over te brengen naar het paard. Die worden vervolgens vertaald naar hulpen zoals halthouden of wenden.

Hoe groter het onderscheidend effect van de signalen is, hoe fijner het paard de hulpen kan opvangen.